2017 in het nieuws

Het jaar 2017. Het was het jaar van Donald Trump, die niet alleen furore maakte met het winnen van de presidentsverkiezingen maar vooral ook met zijn ongenuanceerde en sociaal onhandige uitspraken.
Het jaar van Dirk Kuyt die zijn Feyenoord eigenhandig (of moet ik zeggen eigenbenig??) naar het landskampioenschap bracht.
Het jaar van de reuzenpanda’s Wu Wen en Xing Ya (eh ja, dat moest ik ook even opzoeken) die dan toch eindelijk naar Nederland kwamen en nu te bewonderen zijn in Ouwehands Dierenpark.
Het jaar van de Fidget spinner waar geen kind opeens meer zonder kon, zowel tijdens als na schooltijd.
Het jaar van Lieke Martens, beste voetbalster ter wereld en de Oranje leeuwinnen die hebben laten zien wat écht voetballen is.
Het jaar van Ariana Grande die liet zien inderdaad ‘grande’ te zijn en de draad oppakte na de laffe aanslag tijdens haar concert waarbij 22 mensen (waarvan de helft kinderen) om het leven kwamen.
Het jaar van Tijn, onze eigen nationale nagellakheld die het helaas moest afleggen tegen zijn ziekte.
Het jaar van Appie Nouri, die nooit meer zal kunnen voetballen, iets wat vooral onze Noëlle erg in haar greep heeft gehouden.
Het jaar van kabinetscrisis en een regeerakkoord dat maar niet wilde vlotten. Het jaar van Irma en de alles verwoestende schade die ze toebracht op vooral Sint Maarten.
En het jaar van de #meetoo waarvan ik het gevoel heb dat we de laatste en/of schokkendste hashtags nog niet gezien hebben.

Het jaar van mezelf

Zomaar een aantal hoogtepunten uit het nieuws van afgelopen jaar die mij zijn bijgebleven. Maar buiten de nationale en internationale gebeurtenissen, stond het jaar voor ons eigen gezinnetje ook niet stil.

Het was het jaar van afscheid nemen van onze trouwe huiskater Rambo, die al ruim 18 jaar in ons midden was.
Het jaar waar waarin mijn echtgenoot me de schrik van mijn leven bezorgde toen hij plotseling bebloed en verward voor de deur stond na een scooterongeluk en daarna met de ambulance afgevoerd werd.
Het jaar van Richard, die ten gevolge van dat scooterongeluk een lange, nare revalidatieperiode inging en nog altijd niet volledig hersteld is.
Het jaar van ons huwelijk, wat door het ‘constant op elkaars lip zitten’ een nieuwe balans moest vinden, wat niet makkelijk was, maar ook veel waardevolle quality time momentjes met zich meebracht.
Het jaar van onze nieuwe huisgenootjes Flo en Fien, twee monsters van katten die behoorlijk wat leven in de brouwerij brengen hier in huize Kramp.
Het jaar van volleerd diva Lynn, die eindelijk naar de basisschool mocht waar ze zo hard aan toe was (En mama ook!) en daar iedere dag met een big smile weer vandaan komt.
Het jaar van Noëlle, die haar draai vond in het G-voetbalteam van Blauw Wit en eindelijk zonder gepest of veroordeeld te worden haar grote passie kan uitvoeren en daar enorm van opbloeit.
En als laatste het jaar van mijzelf, waarin ik eindelijk het gevecht aanging met de ruim over datum zijnde zwangerschapskilo’s, een gezondere levensstyle aannam waardoor ik uiteindelijk bijna 10 kilo lichter en luttele centimeters slanker het nieuwe jaar in ga!

En nu zit ik hier, de laatste dag van 2017, geveld door een stevig griepvirus, in bed, onder de dekens, omgeven door massa’s zakdoeken, met mijn momenteel beste vrienden Paracetamol, Strepsils en Otrivin trouw aan mijn zijde. Niet hoe ik het eind van het jaar had willen doorbrengen, maar daarentegen tijd genoeg om stil te staan bij het afgelopen jaar. En als ik dan terug kijk, voel ik trots en dankbaarheid. Trots op ons gezin, omdat we zowel samen als individueel de nodige obstakels weer overwonnen hebben dit jaar. En dankbaarheid omdat we elkaar nog hebben, relatief gezond zijn en eigenlijk niets te klagen hebben. Niet echt.

Ik wens iedereen iedereen een spetterend uiteinde en een goed begin van 2018!