Tag: family

Lynn, de wervelwind

.Reading time 7 minutes.

Voet in mijn maag? Been there. Elleboog in mijn tiet? Done that!

Oh wat verlang ik naar de pré-corona tijd dat de kids een weekendje naar opa en oma konden. En met kids bedoel ik eigenlijk meer onze diva. Hoe sneu het ook klinkt, wat hebben we af en toe een break nodig van deze wervelwind! Want zo leuk als ze is, zoveel energie slurpt ze ook. Vooral van mij, want Lynn is een écht mamakindje. ‘Mijn schaduw’ noem ik haar ook wel. Ze wijkt geen moment van mijn zijde, kopieert alles wat ik doe en wil zoveel mogelijk aandacht én zoveel mogelijk tijd met me doorbrengen. En ik kan je verzekeren: dat is do-de-lijk vermoeiend!

Lees Meer

Pasen 2020

.Reading time 6 minutes.

Ineens zit ik rechtop in bed: fuck! Paaseieren vergeten te verstoppen!

Pasen. Was dat niet een kerkelijk feest? Obstinate trut die ik ben, heb ik dus geen flauw idee hoe het oorspronkelijke verhaal ook alweer ging en om eerlijk te zijn, vind ik dat ook helemaal niet interessant.  Wat ik wél leuk vind is de traditie. Oer Hollands paaseiren zoeken. Maar is het wel zo Hollands? Na even op Wikipedia gegoogled te hebben, blijkt het overgewaaid te zijn vanuit Duitsland, evenals de kerstboom. (En ik maar denken dat we die van Amerika afgekeken hadden.)
Hoe die geschiedenis allemaal ontstaan is, dat ga ik jullie besparen, maar ik vond het best geinig om me er even in te verdiepen. Een oer Hollandse traditie die dus eigenlijk helemaal niet Hollands is.

Lees Meer

Lang leve de fucking bureaucratie

.Reading time 13 minutes.

En nu dit kind deze bikkelharde strijd heeft geleverd, met een boven verwachting prachtig resultaat, beweert de gemeente dat hij geen hulpmiddelen meer nodig heeft. Kennelijk gaan ze ervan uit dat nu hij naar het praktijkonderwijs gaat, hij ineens geen hersenbeschadiging meer heeft ofzo.

Al vanaf september gaat Nouri naar het voortgezet praktijk onderwijs. Komende van het speciaal onderwijs, was dat voor ons allemaal een hele stap. Van een veilige school in een gecontroleerde dorpsomgeving, naar een school met reputatie in de oncontroleerbare klauwen van grote stad. En van de dagelijkse, vertrouwde, warme taxi, naar negen kilometer op de fiets in het veelal grimmige, Nederlandse weer.

Lees Meer

Het leed dat zwemdiploma heet

.Reading time 18 minutes.

De eerste lessen met Lynn weet ik mij nog goed te herinneren: ik had na afloop haar nagel- en vingerafdrukken in mijn schouders en nek staan.

Het hoort er bij, vooral in ons waterrijke landje: zwemdiploma’s halen. En menn, wat ben ik er klaar mee, dat hele zwem-gedoe. Hoe mensen met drie of meer kinderen het allemaal doen, is mij een raadsel. Ik kan na nummer twee al geen zwembad meer zien!
Je kent ons gezinsmotto onderhand wel: abnormaal is het nieuwe normaal. Bij ons gaat het nooit zoals het moet. Zo ook niet met zwemles dus.

Lees Meer

Milestone, deel 2

.Reading time 11 minutes.

De eerste de beste die nu nog eens durft te zeggen dat transgender zijn een hype is (ja, dat wordt écht gezegd!), die krijgt een high five. Met een vuist. In het gezicht!

Gister heb je kunnen lezen over de aanloop naar dé grote dag. (Klik hier). De dag dat we eindelijk de toestemming zullen krijgen om Nouri te voorzien van de oh zo gewilde en ver over datum zijnde puberteitsremmers. Even een overview: er zijn nog twee afspraken nodig in het Amsterdam VUmc voordat we de injectie kunnen halen. De afspraak met de hormonendokter én de afspraak met mevrouw S., Nouri’s psycholoog, waarin we dan eindelijk een handtekening onder de benodigde toestemmingsformulieren kunnen zetten! En dankzij mevrouw S. zijn deze twee afspraken op dezelfde dag gepland.

Lees Meer

Milestone

.Reading time 14 minutes.

Wat normaal is voor de spin, is chaos voor de vlieg. Dus het is maar net door wiens ogen je kijkt.

Soms heb je dat: je loopt tegen een muur op. In dit specifieke geval een muur van bureaucratie. En wat je ook probeert, hoe hard je ook vecht of met welke kracht, je blijft maar tegen die bloedirritante muur op lopen. Wat is het dan fijn dat je iemand achter je hebt staan met een fikse sloopkogel!

Nu lopen wij wel vaker tegen muren van bureaucratie aan als het de zorg om Nouri betreft. En tot nu toe ben ik zelf steeds die sloopkogel geweest. Veelal ten koste van mezelf en helaas niet altijd met positief eindresultaat. Maar in dit geval hadden we iemand die van binnenuit het harde sloopwerk deed en dat is ook wel eens fijn.

Lees Meer

2019 in vogelvlucht

.Reading time 8 minutes.

Alle diepe dalen die we (hebben) moeten doorstaan, maken dat de pieken des te mooier zijn

In het nieuws

Het was het jaar van de brand in Scheveningen. Wat als een nieuwjaars vreugdevuur begon, eindigde in een gevaarlijke vonkenregen en inferno.

Maar Scheveningen was niet de enige rampzalige brand: in Frankrijk brak er tijdens restauratiewerkzaamheden een hevige brand uit in de Notre Dame, die zich rap verspreidde. Het dak en de centrale torenspits stortten in. De rest van het gebouw, alsook een aantal belangrijke kunstschatten, konden gelukkig nog worden gered.

Lees Meer