Tag: mama

Een late trein…

.Reading time 4 minutes.

Luttele seconden sta ik verstandeloos aan de grond genageld. Dit had ik zó niet aan zien komen!

Een late trein vanuit Roodeschool. Ik stop in Warffum, één van de vele tussenliggende stations. De enige persoon die daar staat is een jonge knul van – zo schat ik – een jaar of vijfentwintig. Meestal heeft de jeugd louter aandacht voor hun mobiele telefoon en zijn ze zich door hun oordopjes of koptelefoons ook nog eens nauwelijks bewust van de buitenwereld. Maar deze jongeman niet. Hoewel hij wél oordopjes in heeft en ook ‘gewapend’ is met een mobieltje, kijkt hij de cabine in als ik aan kom rijden en schenkt me spontaan een vriendelijke, warme lach. “Goh!” Denk ik en glimlach een beetje. “Leuke knul zeg. Lekkere kop blond haar, goed lijf (ja duh, ik ben dan wel ‘oud’ en getrouwd, maar niet blínd) en ook nog eens vriendelijk, daar hou ik wel van!”

Lees Meer

Jaartje over

.Reading time 7 minutes.

Onze Lynn. Ze is een bijzonder kind. Bijzonder vrolijk, bijzonder optimistisch met bijzonder veel energie. Ook met een bijzondere portie doorzettingsvermogen. Deze dame kan vijwel alles. Tenminste, alles wat ze wíl kunnen. Alles waar ze haar zinnen op gezet heeft.

Aankleden

Zo was ze nog maar 13 maanden toen ze zelf haar sokken aan kon trekken. Niet veel later lukte een broekje aantrekken ook zelf. Dat ze zich veel beter had kunnen focussen op het leren lopen, dat laten we even terzijde. Want daarin was ze weer laat: 20 maanden.
Het praten heeft ook lang op zich laten wachten. Madame uitte zich met klanken, niet met woorden. Voor de zekerheid hebben we haar toen laten testen bij het audiologisch centrum. Haar ontwikkeling in taal, spraak en rekenkundig/ruimtelijk inzicht (voor zover een peuter dat heeft) was ver beneden peil, maar met de nodige oefeningen en regelmatige bezoekjes aan de logopedist werd dat beter.

Lees Meer

Lynn, de wervelwind

.Reading time 7 minutes.

Voet in mijn maag? Been there. Elleboog in mijn tiet? Done that!

Oh wat verlang ik naar de pré-corona tijd dat de kids een weekendje naar opa en oma konden. En met kids bedoel ik eigenlijk meer onze diva. Hoe sneu het ook klinkt, wat hebben we af en toe een break nodig van deze wervelwind! Want zo leuk als ze is, zoveel energie slurpt ze ook. Vooral van mij, want Lynn is een écht mamakindje. ‘Mijn schaduw’ noem ik haar ook wel. Ze wijkt geen moment van mijn zijde, kopieert alles wat ik doe en wil zoveel mogelijk aandacht én zoveel mogelijk tijd met me doorbrengen. En ik kan je verzekeren: dat is do-de-lijk vermoeiend!

Lees Meer

Moeder, geen leerkracht.

.Reading time 12 minutes.

Zucht… Mijn geduld is nu al tot het nulpunt gedaald, dit wordt nog een leuke dag.

Lynn (6) staat om acht uur ’s ochtends al naast mijn bed. “Wanneer gaat de school beginnen mama, eh… ik bedoel juf, want jij bent vandaag juf he? Geen mama.”

Ik heb gister een late dienst gehad en lag pas luttele uren geleden in mijn bed. Mijn hersenen zijn nog niet klaar voor dit level van enthousiasme.

En zo begint dus onze eerste, officiële thuisschool dag.

Lees Meer

Spreekbeurt

.Reading time 9 minutes.

“Als ik Nouri mag zijn, voel ik mij het gelukkigst.”

Er is een beetje rumoer in Nouri’s klas. Want hoe zit het nou eigenlijk? Ben je een jongen, een meisje, of allebei?

Toen Nouri ruim drie jaar geleden als Noëlle naar deze school kwam, werd hij (toen dus nog zij) geïntroduceerd als stoere meid, met jongensachtig uiterlijk en een grote interesse voor jongensdingen. Dat werd prima geaccepteerd door de groep. Daarna hebben vele fases de revue gepasseerd: de fase waarin hij liever een jongen was, de fase waarin hij twijfelde, de fase waarin hij zowaar weer op een meisje begon te lijken en uiteindelijk de fase waarin we nu zitten: honderd procent jongen. De opkomende puberhormonen blijken de doorslaggevende factor en inmiddels hebben wij in ons gezin Noëlle vaarwel gezegd en Nouri volledig verwelkomd.

Lees Meer