Luttele seconden sta ik verstandeloos aan de grond genageld. Dit had ik zó niet aan zien komen!

Een late trein vanuit Roodeschool. Ik stop in Warffum, één van de vele tussenliggende stations. De enige persoon die daar staat is een jonge knul van – zo schat ik – een jaar of vijfentwintig. Meestal heeft de jeugd louter aandacht voor hun mobiele telefoon en zijn ze zich door hun oordopjes of koptelefoons ook nog eens nauwelijks bewust van de buitenwereld. Maar deze jongeman niet. Hoewel hij wél oordopjes in heeft en ook ‘gewapend’ is met een mobieltje, kijkt hij de cabine in als ik aan kom rijden en schenkt me spontaan een vriendelijke, warme lach. “Goh!” Denk ik en glimlach een beetje. “Leuke knul zeg. Lekkere kop blond haar, goed lijf (ja duh, ik ben dan wel ‘oud’ en getrouwd, maar niet blínd) en ook nog eens vriendelijk, daar hou ik wel van!”

Lees Meer