Eindelijk! De kogel is door de kerk! Het had wat voeten in de aarde, maar onze vakantie is geboekt! “Nou, lekker belangrijk!” Hoor ik je nu denken en je hebt gelijk: het is ook niet belangrijk. Maar toch ook weer wèl! Want na een heel jaar onregelmatige diensten, lange werkdagen en te korte nachten, is even twee weekjes opladen nauwelijks een overbodige luxe, maar meer een noodzakelijkheid. En daarbij heb ik het ook nog eens meer dan verdiend! (Al zeg ik het zelf.)
Naar de zon
Dit jaar had ik maar één wens: naar de zon! Dat klinkt heel logisch voor een zomervakantie, maar is natuurlijk niet overal gegarandeerd. Toen we nog geen kinderen hadden en dus niet gebonden waren aan de schoolvakanties, hebben we veel prachtige vliegreizen gemaakt: Griekenland, Turkije, Egypte, Tunesië en Bulgarije, stuk voor stuk heerlijke vakanties waarin we helemaal op konden laden! In Turkije en Bulgarije zijn we later met Sennah nog een keer geweest toen ze klein was. Dat waren échte vakanties, ook voor mama. Geen eten hoeven koken, geen afwas hoeven doen en met de knip van de vinger op je wenken bediend worden door een leuke jonge knul, yep! Daar kan moeders wel aan wennen hoor! Maar toen Sennah leerplichtig werd, konden we de vliegvakanties niet meer betalen door de prijzen die bijna het dubbele werden van wat we tot dan toe waren gewend. Daarna zijn we overgestapt op de wat budgetvriendelijkere vakanties: Texel, Ameland, Drenthe, Tsjechië, nog een keer Ameland en vorig jaar Denemarken. Stuk voor stuk fijne vakanties waar we heerlijke herinneringen aan hebben, maar die helaas – behalve beide Ameland vakanties – behoorlijk tegenvallend uitvielen qua weer. Als je (zoals in Denemarken) op werkelijk een steenworp afstand van het strand zit, dan wil je daar toch op zijn minst een paar dagen gebruik van kunnen maken? En hoewel we het daar super leuk hebben gehad, zei ik op de terugweg tegen mijn wederhelft: volgend jaar wil ik ergens naar toe waar we èlke dag aan het strand kun liggen! Waar ik niet hoef na te denken wat er in de koffer moet: alleen maar zomerjurkjes en een bikini. Geen lange broeken, geen vesten of truien, überhaupt geen lange mouwen, geen jassen en ook geen regenlaarzen!”
Alle tijd, toch?
En zo kwam het dat ik een paar weken geleden op een regenachtige dag achter mijn laptop dook in de wereld van de vakanties. Voorgenieten heet dat! En ik had al een duidelijk idee van waar de reis naar toe moest gaan: Kroatië. Die staat al jaren op mijn bucketlist, maar is er op een of andere manier nooit van gekomen. Vol goede moed begon ik mijn zoektocht. Maar na urenlang speuren kon ik helaas niets vinden dat binnen ons budget paste. Ontmoedigd en even niet wetende waar we dan naar toe wilden gaan, staakte ik voorlopig het zoeken. Het was nog vroeg, alle tijd toch? Totdat ik vorige week gezellig met buurvrouw stond te keuvelen. Wat blijkt? Zij hadden al geboekt. Waarnaartoe? Je raadt het al: Kroatië! Leuk zeg! Maar tegelijk verontwaardigd! Waar hebben jullie dat geboekt dan? Nu moet je weten: buurvrouw is van het kaliber ‘zeer efficiënte moeder’. Tenminste, zo lijkt dat altijd voor mij. Toen onze kinderen net naar school gingen, was zij mijn voorbeeld. Mijn boegbeeld. Haar kinderen waren nooit te laat, hadden altijd hun gymkleding mee op de juiste dagen en ook was ze altijd op de hoogte van bijzondere schoolactiviteiten of afwijkende schooltijden. Iets wat voor mij als ras-chaoot onhaalbaar bleek! (Oh, moesten ze gymmen vandaag?) En hoewel de wegen van onze kinderen zich al vroeg scheidden, is zij op sommige fronten nog altijd een voorbeeld voor me. Daar waar ik de avond voorafgaand aan onze vakantie met rode stressvlekken in mijn nek de koffers nog moet pakken, heeft buuf die al ruim een dag van te voren in de auto zitten. (Hoe doet ze dat toch?)
Gouden tip
Dus als buuf haar vakantie al rond heeft daar waar ik nog moet beginnen, dan weet ik dat ik weer eens achter de feiten aanloop! Tijd begint te dringen. Maar gelukkig kwam buurvrouw met de gouden tip! Dankzij deze tip vond ik nu wél een aantal accommodaties die binnen ons budget vielen. Ik was in de hemel: zou ik Kroatië dan eindelijk van mijn bucketlist kunnen schrappen? Het leek er wel op! Totdat ik op verzoek van mijn altijd nuchtere ega de reiskosten ging berekenen. Ai! De benzinekosten, tol, eurovignetten en overnachtingen onderweg kostte ons de kop. Meer, nee: véél meer dan we hadden ingeschat! Bovendien zagen we beide behoorlijk op tegen het aantal te rijden kilometers. Stof tot nadenken. Willen we dit? Kunnen we misschien nog goedkoper? Niet overnachten onderweg? Of totaal ergens anders naar toe? Wikken, wegen, alternatieven bekijken en daarna alles een paar dagen laten bezinken. Maar toen we uiteindelijk toch besloten om Kroatië te boeken, kwamen we tot een frustrerende ontdekking: we hadden te lang nagedacht! De accommodatie waarop we verliefd waren geworden was inmiddels volgeboekt. Zo ook alle acht van mijn andere opgeslagen favorieten! “Periode niet meer beschikbaar.” Schreeuwden de rode letters. Serieus? Zie ik nu mijn droomvakantie aan mijn neus voorbij gaan?
Mijn kinderen uitgekafferd
Koortsachtig op zoek naar alternatieven. Ik vond er nog ééntje die aan onze reiscriteria voldeed. (En geloof me, ik had al niet veel eisen!) Zonder twee keer nadenken klik ik op de button “reserveren”. Richard moet het maar goed vinden hoor! Een paar tellen later een bericht van de aanbieder: “Thank you for your interest, but unfortunately this apartment was booked a few minutes ago.” Neeeeeeee!!!!!!! Dit méén je niet!!!!! Ik krijg spontaan een acute opvlieger! Mijn hoofd gonst en het zweet breekt me uit. Het zal toch niet godverd… Onderbroken door een bliepje. Nieuw berichtje van diezelfde aanbieder: “There is only one apartment left, but it is on the ground floor.” Waaaah, are you kidding me? I don’t care! I’ll take it! I’ll take it! En dan…. Eindelijk! Het is gelukt! De reservering is rond en de aanbetaling succesvol! Mozeskriebel wat een spanning! Leuk joh, vakantie boeken! In het proces ben ik minstens een jaar van mijn leven kwijtgeraakt en heb ik mijn kinderen uitgekafferd omdat ze me stoorden op het moment dat mijn stress-level een absoluut hoogtepunt bereikt had! Volgende keer toch een voorbeeld nemen aan buurvrouw en gewoon eerder beginnen? Of meteen de juiste reisaanbieder proberen? Nooit te oud om te leren blijkt wel! Anyway, wij hebben er zin in: Kroatië, here we come!!
