Abnormaal is het nieuwe normaal
In mijn armen houd ik je voor het eerst tegen me aan
Door mijn lichaam voel ik geluk en warmte gaan
Ik huil, ik lach, ik ben zo blij met jouw eerste levenskreten
Zo’n mooie baby, de pijn van net al bijna weer vergeten
Je vader is trots en lacht met jou op zijn armen
Zijn ogen stralen lief en zacht, dat doet mijn hart verwarmen
Ook je grote zus is trots en blij
Zij heeft vaak over mijn buik gestreeld, háár zusje, dat ben jij!
Altijd zo fijn die autoritjes met Noëlle! Genietend van de klanken van de leukste Top 40 liedjes, glijden de kilometers zomaar aan ons voorbij! En vandaag hebben we er een gezellig gesprekje bij, want Noëlle wil weten waar die liedjes allemaal over gaan. Haar Engels is niet echt goed te noemen (duh: 7 jaar), dus moeders moet het allemaal even vertalen. Geen probleem natuurlijk. Of wel? Nou, top 40 nummers vertalen in Jip en Janneke taal, da’s niet zo makkelijk kan ik je verzekeren! Lees Meer
Ik zie die stomme kop van hem nog steeds voor me: die zogenaamd olijke arts op de eerste hulp. De arts die mijn Noëlle met gebroken spaakbeen en ellepijp maande om zich niet aan te stellen toen hij haar ingipste. Maar hij had één klein detail over het hoofd gezien… Lees Meer
Tja, dat je kind niet zomaar zindelijk is, dat begrijp ik ook wel. Maar in sommige stituaties zit je als ouder wel eens met je handen in je haar. Of met een bed vol poep… Lees Meer
Mijn vader… Hij was een vader zoals een vader hoort te zijn: warm en liefdevol, streng doch rechtvaardig, warm, humoristisch, inspirerend maar vooral: hij was er altijd voor je. Wat je ook uitgevreten had.
Je kunt tranen storten, omdat hij is heengegaan
Of je kunt glimlachen omdat hij heeft geleefd.
Je kunt je ogen sluiten en wensen dat hij terug zal komen,
Of je kunt je ogen openen en zien wat hij heeft nagelaten.
Je hart kan leeg zijn, omdat je hem niet kunt zien,
Of je kunt vervuld zijn van de liefde die je deelde.
Je kunt je rug toekeren naar morgen en in het gisteren blijven leven,
Of je kunt gelukkig zijn met morgen, juist vanwege gisteren.
Je kunt aan hem denken en vooral aan het feit dat hij weg is,
Of je kunt je herinneringen aan hem koesteren en die laten voortleven.
Je kunt huilen en je afsluiten, leeg zijn en je omdraaien, weggaan…
Of je kunt doen wat hij wellicht zou hebben gewild:
Glimlach, open je ogen, heb lief en ga verder.
Dit prachtige gedicht is geschreven en voorgedragen op papa’s crematie door mijn lieve tante Greet. Bedankt lieverd voor deze warme en wijze woorden!
PhotoCreds: Aliyah Jamous
Noëlle
“Als het maar gezond is”
maar soms kan het ook anders zijn
Dan zijn we met onze macht en kennis
ineens ontzettend klein
Maar al ben je misschien wat anders
ja bijzonder is het woord
Je bent precies het meisje
dat bij ons hoort
Gelukkig, trots en blij, dat zijn we
want een prachtig en wonderlijk kind, dat ben je!
