Ik kan niet alles zien, maar de handbewegingen laten niets te raden over.

De laatste trein van Groningen naar Leeuwarden wordt soms bevolkt door de vreemdste types. Zo komen we op dat uur veel dronken en lallende figuren tegen (vooral in het weekend), lopen we enigszins ongure zwerver-types tegen het lijf of volk wat (geestelijk) compleet de weg kwijt is. Momenteel schijnt er weer een nieuwe mediahype rond te gaan, namelijk je tieten flashen in de trein. Whoat?? Ja écht! Meerdere filmpjes zijn Facebook en YouTube al gepasseerd waarin dames anoniem hun borsten ontbloten in een openbare treincoupé.

Sex in de trein

Maar het gaat nog verder: een collega van me heeft zelfs al eens een stelletje betrapt die seks hadden met elkaar in de eerste klas. Daar zat verder niemand, maar ja, er hangen wel camera’s en dus kon mijn collega alles zien. Choquerend? Valt mee hoor als je ziet wat voor materiële attributen we soms vinden. Zo vond ik samen met de schoonmaker een gebruikte, volle condoom op een stoel (buiten de seks-affaire van mijn collega om, dus kennelijk heb ik iets gemist onderweg…) Maar ook een BH of slips (zowel mannelijke als vrouwelijke) behoren tot de mogelijkheden. Je begrijpt: wij van de trein kijken niet snel meer op van een louche type of lugubere vondst meer of minder! Of toch wel?

Louche type

Gisteravond reed ik, zoals ik zo vaak doe, de laatste trein vanuit Groningen. Als ik mijn trein in stap, zie ik hem al zitten: een verwaarloosd, junkie-achtig type die een paar ogen in z’n hoofd heeft die onmiskenbaar aangeven dat hij knetter stoned is. Of kats bezopen! (Of beide.) Hij zit twee stoelen achter de cabine (waar ik dus naar toe moet) ongegeneerd met zijn hand onder zijn aftandse trainingsbroek aan zijn ‘zaakje’ te frummelen. Als ik binnenkom kijkt hij me glazig aan en trekt dan snel zijn hand uit zijn broek om die vervolgens met een nonchalant “Ik deed niets!” gebaar door zijn haar te halen. (Ieuw!) “Tuurlijk! Dat heb ik weer!” Verzucht ik, maar besluit het voorval te negeren en te doen alsof ik niets gezien heb.

Wat nu?

Wel houd ik hem onderweg via de camera’s in de gaten. Hij zit echter slim gepositioneerd met zijn rug naar de camera toe, waardoor ik niet zoveel kan zien. Daarom kijk ik van tijd tot tijd achterom om hem extra te checken. We zijn al over de helft van de rit wanneer ik nog eens achterom kijk. Ik geloof mijn eigen ogen niet! Voor de zekerheid kijk nog een keer: Wat de …???  Zie ik dit goed? De man zit nu volledig onderuit gezakt met z’n smerige blote reet op de stoel, die obscene trainingsbroek op zijn knieën, naar z’n telefoon te kijken. Doordat er nog een stoel voor zit, zie ik niet alles tot in detail, maar de handbewegingen die hij maakt, laten niets te raden over: hij zit zich af te trekken! Shock! Een paar seconden lang weigert mijn brein enig functionaliteit als het dit beeld probeert te verwerken. Wat nu? De trein stilzetten en de man aanspreken? Beter van niet. Dan kom ik in de vertraging en daar worden de rest van de passagiers – nu blissfully unaware – ook de dupe van. Bovendien heb ik totáál geen behoefte om het tafereel van dichterbij te aanschouwen. Ugh, het idee!

De hele coupé schrikt op

Dan krijg ik een ingeving! Ik grijp de microfoon en roep: “Hey viespeuk! Ik weet niet of je ‘t weet, maar er zitten camera’s in de trein hoor! Ik kan alles zien wat je doet!” Mijn woorden galmen door de trein en iedereen in de coupé schrikt op. Ook de viespeuk. Met ogen als schotels trekt hij snel zijn broek op en kijkt ontsteld om zich heen. Ik grinnik. Mooi! Die kwam in ieder geval binnen. Nu maar hopen dat hij de rest van de weg van zijn piemel afblijft. En dat doet hij. Wel is hij enigszins geagiteerd door het gebeuren, verandert daarom een paar keer van plaats en gaat uiteindelijk bij de uitgang staan. Eenmaal op station Leeuwarden rent hij er snel vandoor en weet daarmee de inmiddels ter plaatse gekomen bike-security helaas te ontglippen. Maar ja, wat had die er ook mee gemoeten anders dan de man een reprimande geven? Hoe dan ook, hij heeft zijn perverse verzetje niet af kunnen maken. Dat scheelt de schoonmakers ook weer werk. (Jak!) Wat een mafkees! In de auto naar huis grinnik ik er nog even om. Nooit een saaie dag op de trein!

PhotoCreds: Jan Adelaar