Lynn heeft een nieuw vriendinnetje. Een pop. Voor haar verjaardag gekregen. En niet zomaar een pop, nee, een heuse Elsa! En Elsa kan heel mooi zingen. Niet alleen in de film, maar ook in Lynn’s armen! Want als je op een knopje op de pop haar borst drukt, zingt ze luidkeels “Let it go.” Het refrein dus van de soundtrack van de Disney’s Frozen.

Niet uit je hoofd

Lynn was meteen verknocht! Liefde op het eerste gezicht! Super schattig om te zien, dat wel, maar menn! Dat númmer! Je krijgt het niet meer uit je hoofd! Vooral niet na vijfhonderd keer op een dag. Zelfs nu hoef ik de woorden maar te typen en dat lied kruipt in mijn hoofd waar het dan voorlopig niet meer uit wil. Te pas en te onpas resoneren de muzikale klanken van Elsa door ons huis. Zo zat ik afgelopen nacht ineens rechtop in bed: “Let it goooo, let it goooo!” Galmde het over de bovenverdieping! Want natuurlijk moest Elsa mee naar bed en waarschijnlijk heeft Lynn in haar slaap tegen het knopje gestoten. Gelukkig werd ze er zelf niet wakker van en bleef het bij deze ene keer, maar ja, ík had verdomme wel weer dat verrekte nummer in mijn hoofd! Probeer maar eens terug in slaap te vallen dan!

Wat moet je?

Maar niet alleen ik heb er last van: Sennah kan het nummer niet meer hóren en ook Richard zucht iedere keer als de pop weer begint te zingen. We hebben hier met zijn allen zowaar een Frozen-trauma! En dan moet Elsa straks natuurlijk ook nog mee op vakantie. In de stacaravan. Je weet wel, met van die heerlijk dunne kartonnen wandjes? Umpf…. Ik zie de bui al hangen! Ik geloof dat Elsa voor die tijd een ongelukje gaat krijgen. Misschien waait ze onderweg wel uit de dakkoffer. Of valt ze ‘toevallig’ over de railing van de boot naar Ameland. Geloof me, in gedachte heb ik dat ding al tig keer het zwijgen opgelegd! Maar ja…. Het is Lynn’s nieuwe liefde, dus wat moet je? Inderdaad: let it go!