Terwijl sociale media begint vol te stromen met sfeervolle foto’s van de meest gezellige kerstontbijten, lunches en andere gezelligheid, gaat het er hier heel wat minder idyllisch aan toe. Het sprookjesachtige kerstgevoel verdwijnt snel als ik vanmorgen direct al een aanvaring met de oudste telg heb, bij wie een behoorlijke ‘kortsluiting’ in het hoofd ontstond omdat het nét even niet ging zoals ze het wilde en daarbij de atmosfeer vulde met furiositeit en grimmigheid. Ook goedemorgen! Om af te koelen ga ik maar een blok om met de hond, samen met onze jongste telg, of beter gezegd: de diva. En de diva zou de diva niet zijn als ze je niet nog voor je de deur uit bent het stoom al uit je oren doet komen! Zij kan dat! Jammer dat er geen sneeuw ligt, anders douwde ik haar frontaal met de kop erin om af te koelen! Oh, sorry! Zei ik dat hardop? Niet pedagogisch verantwoord, ik weet het, maar ik kan het niet helpen!
Nuja, eenmaal buiten snuif ik overvloedig de frisse wind op in een poging mijn hoofd weer te ‘ontgiften’ zodat we deze kerstdag verder in vrede kunnen volbrengen. Het lukt. Bijna dan. Want de diva die zo olijk met me mee fietste (zij is de aanvaring van zonet natuurlijk allang weer vergeten), ligt nu met fiets en al in het gras te blèren! Zucht… Het mag niet vandaag geloof ik! Thuisgekomen zet ik een pot koffie (op dergelijke ochtenden ben ik grootverbruiker) en ondertussen ruim ik de eerste rommeltjes op. Dan valt mijn oog op…. “Ieuwww, wat is dát in godsnaam?” Poep! Het zit overal! Hoe kan dat nou? En belangrijker, waar komt het vandaan? Het antwoord is snel gevonden als de ‘gevallen diva’ naar me toe komt huppelen. Natuurlijk! Waarom niet? Kennelijk lag er meer dan alleen gras op de plek waar ze net gevallen is. Haar (nette kerst) broek zit onder de hondenpoep! Fantastisch! Dat kon er nog wel bij! Op dit punt begin ik alle hoop op een leuke dag te verliezen, zucht maar eens diep, doe een schoonmaakronde door het huis, trek kleine telg haar broek uit en gooi de vervuilde ding in de wasmachine. Uit de kast boven de wasmachine pak ik een fles wasmiddel, maar omdat mijn handelingen al tamelijk gefrustreerd en daarom een tikkeltje aan de ruige kant zijn, stoot ik een andere fles wasmiddel om, die van bovenuit de kast op de vloer klettert en volledig uiteen spat! (Ja écht!) Alles zit eronder! Maar dan ook álles: de wasmachine, de droger, de vloer, de muren, het hondenbed, poezenbed, het konijnenhok én de konijnen (die overwinteren in de bijkeuken namelijk) en zelf heb ik de klodders in mijn haar op mijn kerstkleding zitten! OMG! That’s it! Ik geef het op! Ik duik mijn bed weer in en kom daar de rest van de dag niet meer uit! Ho,ho, ho, fijne kerst iedereen!