Op een dag zal ook ik vliegen, naar die plek waar jij op mij wacht.

Dit gedicht heb ik geschreven ter herinnering aan mijn vader Jos Mulder die vandaag, tien jaar geleden, abrupt het leven liet…
Maar ook om anderen een hart onder de riem te steken. Iedereen die weet hoe het voelt om een dierbare te moeten missen. Je vader, moeder, broer of zus. Je partner, een grootouder, een vriend, vriendin of iemand anders die verschil maakte in je leven. Of misschien wel je kindje, al dan niet voldragen. Het leven is soms onverbiddelijk en dat kan erg pijnlijk en verdrietig zijn. Persoonlijk vind ik dan een beetje troost in de gedachte dat we hen – die we nu moeten missen – ooit weer terug zullen zien.

Tekening van de Libelle is gemaakt door Topan van Ink.Orporation en is vereeuwigd op mijn arm zodat papa altijd dichtbij is. RIP lieve pap. Ik mis je nog iedere dag.
Het verhaal van mijn vader: Toen ik jou voor het laatst zag…