Dit paard lijkt net als mij een eigen wil te hebben en doet niet wat ik vraag.

In alle vroegte rijd ik met mijn auto over een rustige snelweg richting de Veluwe. Ik ben op weg naar Marijke Timmerman voor een coaching sessie. Marijke is paardencoach of coach met paarden, dat is maar net hoe je het bekijkt. Paardencoaching is een relatief nieuw begrip hier in Nederland, maar het valt te herleiden tot in het oude Griekenland, zo’n vierhonderd jaar voor Christus. Toen al werd er geschreven over de pedagogische effecten van de omgang met paarden en de ondersteuning of interventies die zij kunnen geven. (Bron: Wikipedia.) Maar wat is dat nou eigenlijk, paardencoaching?

Coach

Het begint met een coach. De coach – in dit geval dus Marijke – kan je inzichten geven op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, wanneer je vastloopt op je werk of in je privé leven, bij depressie of overspannen zijn. Onderwerpen zoals je zelfverzekerdheid vergroten, grenzen aangeven, moeite hebben met keuzes maken, doelen stellen en hulp bij trauma- en rouwverwerking zijn zaken die kunnen worden getackeld. Maar ook wanneer je gewoon de beste versie van jezelf wilt zijn. Samen met je coach kijk je naar je talenten en hoe je die het beste kunt inzetten maar ook naar je vuilkuilen en hoe daar mee om te gaan. De paardencoach is dus niet zomaar iemand die paarden heeft en jou daarmee in een paardenbak laat rondlopen, maar een gecertificeerde trainer die inzicht heeft in pedagogie en/of psychologie.

Hypersensitief

Als tweede heb je natuurlijk een paard nodig. Maar waarom eigenlijk een paard? Nou, een paard is van nature een hypersensitief dier dat erg gericht is op het scannen van zijn omgeving en diegenen die het betreden. Daarbij hoeft een paard niet zijn best te doen om met zijn aandacht in het hier en nu te leven, hij is er al. Hoe anders is dat bij ons mensen; wij tobben over ervaringen uit het verleden of verwachtingen voor de toekomst. Wij doen ons soms groter voor dan we zijn of houden ons juist kleiner. Doordat we vaak beslissingen nemen met ons hoofd in plaats van met ons hart, maken we keuzes gebaseerd op rationaliteit in plaats van te voelen wat het beste voor ons is. Doordat we zoveel in ons hoofd leven, zijn we meester geworden in het verbloemen van onze gevoelens. Maar wanneer je je gevoel onderdrukt, wil dit nog niet zeggen dat het ook wég is. Een paard voelt dit onmiddellijk aan. Hij reageert niet op het front dat we als mens op kunnen zetten naar de buitenwereld, maar op de persoon die voor hem staat met alle gevoelens, angsten en spanningen die deze bij zich draagt. Spiegelen heet dat. En in dit geval een spiegel met manen, zoals Marijke dat zo mooi verwoord. Want doordat een paard onvervalst reageert op (jouw) gevoel, is het effect puurder en treffender dan bijvoorbeeld bij een psycholoog aan tafel. En daarbij: een paard oordeelt niet! Zijn feedback kan soms confronterend zijn, maar is altijd waardevrij.

Lekker in je vel

En dan nu weer terug naar mezelf. Ik heb veel gehoord over deze manier van coaching en ik ben dan ook enorm nieuwsgierig! Een paar jaar geleden zat ik volledig in een burn-out. De zorgen omtrent onze oudste (een kind met een verstandelijke en licht lichamelijke beperking die ook nog eens een transformatie ondergaat van meisje naar jongen), het zeer abrupte verlies van mij vader, geldzorgen, sleur in het huwelijk én problemen met mijn directe chef op mijn werk waren ideale ingrediënten voor een lopende tijdbom! Wat heb ik geploeterd om er weer bovenop te komen! Een burn-out is echt niet leuk, maar eenmaal weer aan de goede kant van het leven, heeft het me een stuk sterker gemaakt! En daar ben ik nu: opgebloeid en zelfverzekerder dan ooit! Des te nieuwsgieriger ben ik naar wat Marijke en haar paarden mij te bieden hebben, want als je lekker in je vel zit, wat valt er dan nog te coachen?

Tiny house

Hoe dichter ik bij de Veluwe kom, hoe mooier de omgeving: prachtig bosachtig gebied, alleen dát is al rustgevend! Eenmaal op plaats van bestemming wordt ik als eerste vrolijk begroet door twee enthousiaste en lieve honden en daarna ontmoet ik ook Marijke. We maken kennis en ze neemt me mee voor een intake naar het mooie ‘Tiny-house’. Het Tiny House is gebouwd door Marijke haar echtgenoot en kun je zien als een mini huisje dat achter hun eigen woning ligt. Het is echter zo gebouwd, dat wanneer je daar vertoeft, je je alleen op de wereld waant. Door de prachtige grote schuifpui kijk je uit over de weilanden en bevind je te midden van de paarden. Het is er vredig en sereen en biedt daarmee alles wat je nodig hebt voor een serieus potje zelfreflectie! Of gewoon wanneer je even rust nodig hebt of je wilt ontdoen van de dagelijkse sleur. Het Tiny House is van alle gemakken voorzien: een keuken met stromend warm en koud water, een koelkast, koffiezetapparaat en waterkoker, een eethoek/werkplek, een bed en een heerlijk zitje bij het grote raam. Wat een heerlijke plek! En op die heerlijke plek, maak ik nader kennis met Marijke. Onder het genot van een heerlijke kop thee, leren we elkaar een beetje kennen. Veelal gaat het gesprek over mij: wat ik meegemaakt heb, waar ik midden in zit, de knelpunten waar ik tegenop loop en nog heel veer meer. Maar Marijke zelf is ook erg open. Ze vertelt over een zware en emotionele periode die ze achter de rug heeft, waardoor je je realiseert dat ieder mens zo zijn sores heeft en niemand onaantastbaar is. Ook niet de coach. Dat maakt dat je een vertrouwensband met haar opbouwt: je bent niet de enige die zich kwetsbaar opstelt. Hoe anders is dat wanneer je met een psycholoog aan tafel zit? Dat is een echte ‘one way street’ terwijl dit aanvoelt alsof ik met een vriendin zit te praten.

Onrust

Het gesprek met Marijke is voor mij dan ook erg aangenaam. Ik ben sowieso erg geïnteresseerd in psychologie en hoewel ik geen expert ben en ook geen diploma’s heb, ben ik zeker geen leek op dit gebied. Ik vind het daarom heerlijk om te breinsparren met iemand die (wat psychologie betreft) op ‘gelijk niveau’ zit.
Vroeger, toen mijn vader nog leefde, deed ik dat altijd met hem. Hij heeft ooit psychologie gestudeerd en samen konden we tot in de eeuwigheid bomen over verscheidene onderwerpen. Behalve de heerlijke discussies die we dan hadden, brachten zijn intellect en inzicht mij vaak tot bezinning gaven vooral rust! Rust in mijn hoofd, want geloof me: daar kan het nogal een ‘warzone’ zijn! Zelfverzekerd aan de buitenkant, chaos aan de binnenkant! Maar nu mijn vader er niet meer is, mis ik iemand die harmonie in mijn onstuimige gedachtenkronkels kan brengen waardoor ik nogal eens in onbalans ben.

Uitzonderlijk genoeg heeft Marijke nu hetzelfde effect op mij als wat mijn vader vroeger had. Ze weet de onrust in mij aan te roeren en maakt het bespreekbaar. Door haar wordt ik me meer bewust van de eindeloze cirkels van mijn eigen denken. Alleen die bewustwording is al een openbaring. Er is nog geeneens een paard aan te pas gekomen en toch heb ik al de nodige inzichten meegekregen waar ik verder mee kan!

No nonsense

Dan gaan we aan de slag. We lopen (nog zonder paard) naar de paardenbak. In opdracht van Marijke plaats ik daar in het zand, vier pionnen in een ruim vierkant. Maar dit zijn niet zomaar pionnen, nee, ze staan voor bepaalde eigenschappen. Kernkwadranten noemen we die in de psychologie. Misschien eens leuk om te googlen als je geïnteresseerd bent. De pionnen in de bak staan dus voor mijn kernkwadranten. De eerste pion staat voor een kwaliteit die ik bezit, de tweede voor een valkuil waar ik iedere keer inloop, de derde voor iets wat ik graag zou willen bereiken en een vierde voor iets waar ik een gruwelijke hekel aan heb of verafschuw in mijzelf. Het gekke is dat ik, ondanks dat het maar stomme pionnen zijn, er toch een gevoel bij heb wanneer ik ze in de bak plaats. Een beetje zweverig? Wellicht. Maar het is zo.

En nu is het dan toch echt tijd om er een viervoeter bij te halen. En laat Marijke een zeer geschikte voor mij in gedachte hebben: een prachtige merrie genaamd Blodyn, wat Welsh is voor bloesem. Blodyn heeft een ‘no nonsens’ persoonlijkheid: ze weet wat ze wil en gaat direct op haar doel af. (Ahum, komt me bekend voor?) Blodyn en ik nemen de tijd om kennis te maken en met elkaar vertrouwd te raken. Marijke vertelt ondertussen wat ze ziet gebeuren en geeft dit terug. De simpelste handeling die ik doe, verraad een karaktereigenschap of een manier van aanpakken. Grappig dat je je daar totáál niet bewust van bent, totdat iemand jou daarop wijst.

Mijn spiegel

Blodyn heeft overigens geen psychologie of uitleg over kernkwadranten nodig. Wanneer ik na de wen- en kennismakingsperiode met haar door de bak loop en richting de pion ga die staat voor mijn verafschuwing of afkeer, snijdt ze me de pas af. Niet één keer, nee, steeds weer opnieuw. Oké lieve Blodyn , point made! Dat is geen leuke pion voor mij inderdaad. Niet ik me dat bewust was hoor, ik loop een beetje als doelloze door de bak met een paard aan een touw. Dat paard lijkt – net als mij – een eigen wil te hebben en soms niet te willen gaan waar ik haar naar toe wil leiden. Marijke ziet echter hele andere dingen in de zogenaamde ‘onwil’ van het paard en maakt dit meteen kenbaar. Ze vertaalt als het ware de lichaamstaal van het paard naar een taal die ik begrijp. Maar ze vertaalt ook mijn (onbewuste) reactie op het paard. Het gekke is: nu ik me er bewust van wordt, zie ik het ook! Wauw! Confronterend, maar zo écht! Directere feedback kun je niet krijgen! En nu ik het zelf zie, kan ik het ook corrigeren, wat eveneens weer een duidelijke reactie bij Blodyn teweeg brengt. Tot op het punt dat ze rustig staat te grazen, alsof ze wil zeggen: “Tis goed hoor tweevoeter, jij bent weer in balans.”

Bezinning

Na de sessie brengen Marijke en ik Blodyn naar haar graasplaats en ronden de dag af met een afsluitend gesprek. Toch wel enigszins onder de indruk rijd ik naar huis. Ik denk na over de vele onderwerpen die aan bod gekomen zijn, hoe Marijke korte metten maakte met sommige van mijn twijfels en dilemma’s en hoe Blodyn dat nog eens verduidelijkte met haar lichaamstaal en gedrag. Hoe de handvaten die ik nu gekregen heb mij in de juiste richting sturen en mijn hoofd tot rust brengen. Maar ook vooral hoe fijn het was om met gewoon met Marijke te praten. Veel te kort wat mij betreft! Het was een enerverende dag. Het feit dat je vele inzichten in een toch relatief korte periode kunt opdoen, is eigenlijk best verbazend!

Ben je nieuwsgierig geworden naar Marijke en haar paarden? Kijk dan eens op haar website De Mailcaoch of zoek haar op op Facebook DeMailcoachFB.