Alle diepe dalen die we (hebben) moeten doorstaan, maken dat de pieken des te mooier zijn

In het nieuws

Het was het jaar van de brand in Scheveningen. Wat als een nieuwjaars vreugdevuur begon, eindigde in een gevaarlijke vonkenregen en inferno.

Maar Scheveningen was niet de enige rampzalige brand: in Frankrijk brak er tijdens restauratiewerkzaamheden een hevige brand uit in de Notre Dame, die zich rap verspreidde. Het dak en de centrale torenspits stortten in. De rest van het gebouw, alsook een aantal belangrijke kunstschatten, konden gelukkig nog worden gered.

Het was het jaar van Maarten van der Weijden, die in 2018 een helaas mislukte poging deed om de 11stedentocht te zwemmen. In eerste instantie moet hij er niet aan denken om het nogmaals te doen, maar het doel om geld voor kanker op te halen, laat hem niet los. Hijzelf ervaart schuldgevoel omdat hij de kanker heeft overleefd, maar anderen niet. Overlevingsschuld noemt hij dat. Dat gevoel zit zo diep dat hij extremen opzoekt. En dus ligt hij in 2019 weer in het water voor poging nummer twee. En die slaagt!

Het was ook het jaar van Duncan, die met zijn Arcade voor het eerst sinds 44 jaar weer het Eurovisie songfestival won voor Nederland.

Het was het jaar van de 16 jarige Greta Thunberg die zo het lijkt eigenhandig wil zorgen dat er meer gedaan wordt voor het klimaat. Zo stond ze onder andere op de cover van het gerenommeerde Time Magazine en heeft ze de paus en talloze politici over de hele wereld ontmoet. Haar woorden: “No one is too small to make a difference.

En het was het jaar van de stakingen. De boeren maakten het meeste furore met hun trekkers over de snelweg richting Den Haag en op het Malieveld, maar ook de bouw, de zorg, het O.V. én leerkrachten staakten.

Het was het jaar van Mendez Moreira die zichtbaar aangeslagen het veld verliet tijdens de voetbalewedstrijd Den Bosch – Excelsior. Hij werd emotioneel geraakt door de harde leuzen en persoonlijke scheldpartijen die vanaf de tribune klonken. Er klonken woorden als kankerzwarte, kankerkatoenplukker, kanker zwarte piet en hier en daar werd zelfs een Hitlergroet gespot. Het raakte hem, maar niet alleen hem. Ook zijn ploeggenoten die vervolgens voor hem in de bres sprongen. Mendez zijn tranen werden wereldnieuws en heel voetballend Europa stond op tegen discriminatie.

Thuis

Maar ook ons eigen gezinnetje stond niet stil.

Het was het jaar van Lynn, onze kleine venijnige draak, die de kleuters verliet en zich groot mocht voelen in groep drie. Onze draak die ons met haar uitspraken als “Yo bro”, “Wat de fak” en “Duh, dat weet ik wel, ik ben niet nieuw hier ofzo!” steeds weer weet te flabbergasten.

Het jaar van Nouri, die alle voorspellingen de gek aanstak en deze zomer het speciaal onderwijs verliet om naar naar het reguliere middelbaar onderwijs te gaan. Iets wat niemand een paar jaar geleden had durven dromen. Zijn vechtlust is een voorbeeld voor ons allemaal.

En ook het jaar van Nouri’s coming out. Vanaf het begin van het schooljaar zag hij er zwaar tegenop om zijn ware ik te laten zien aan de klas, maar afgelopen paarse vrijdag heeft hij het toch gedaan. Niet alleen kan hij nu opgelucht ademhalen, omdat zijn vrienden en klasgenoten hem volledig accepteren, maar ook 100% zichzelf zijn en dat vinden wij heel belangrijk.

Het was alweer het derde jaar van onze VW-up waarin we deze keer doodleuk met het complete gezin naar Italië hobbelden. Who needs a stationcar?

Het was het jaar van onze Fien, lieve poes, die ons vijf gezonde kittens schonk. Kittens die naast een hoop tumult, kapot gereten gordijnen en soms ontlasting in onmogelijke hoekjes, ons ook onwijs veel liefde en vreugde in huis hebben bezorgd. Één van de kittens is bij ons gebleven, de rest maakt nu furore bij hun nieuwe baasjes in huis.

Het was het helaas niet zo gezonde jaar van mij. Met twee keer een mega ontsteking in mijn teen, iets dat nietszeggend klinkt, maar mij meer gepijnigd heeft dan mijn beide bevallingen bijelkaar! De ontsteking die tot twee keer toe – samen met mijn nagel – operatief verwijderd moest worden.
Ook was daar de longontsteking, die mij maarliefst zes weken lang in zijn greep hield.

En het was niet bepaald het goede gezondheidsjaar van mijn man, die voor de derde keer onder het mes ging na zijn scooterongeluk in 2018. Zijn schouder nog altijd in de kreukels en de hoop op herstel voorgoed verloren. Dit omdat ook de laatste operatie niet het gewenste effect heeft gehad en Richard – ondanks alle revalidatie – nog altijd niet pijnloos door het leven kan.

Het was het jaar van Richard die 50 werd, een behoorlijke mijlpaal in ons leven. Gek, want ik herinner dat ik vroeger mensen van 50 écht oud vond: grijze haren, niet meer zo’n goed lijf, krakkemikkig en ga zo maar door. Een beetje krakkemikkig is ‘ie wel na het scooter ongeluk wel en een tikkeltje grijs ook, maar verder nog altijd een onwijs lekker ding met een goed lijf, jonge uitstraling en kwajongens fratsen! Op naar de volgende vijftig jaar schat!

Conclusie

En als ik dan zo naar onze korte jaaroverzicht kijk, dan zie ik dat we – zeker voor ons doen – een ontzettend rustig en heerlijk kabbelend jaar hebben gehad. Geen drama’s, geen rampen, geen verliezen waar we niet mee kunnen leven en behalve wat simpele klachten, geen échte problemen in onze gezondheid. Want ondanks de nasleep van Richard zijn ongeluk of de pech momenten van mij, zijn we er nog! We hebben elkaar en we zijn gezond. Alle diepe dalen die we (hebben) moeten doorstaan, maken dat de pieken des te mooier zijn en we daar volop en heel bewust van genieten. Hoe dankbaar kun je zijn?

Lieve allemaal, wij wensen jullie een fantastische jaarwisseling en een rustig, kabbelend en liefdevol 2020 toe. Santé!