Ik ben gek op sneeuw. Een winter zonder sneeuw is geen winter wat mij betreft! En dan bedoel ik niet die vieze, kleffe, natte sneeuw die maar amper een dag blijft liggen – een fenomeen waar we helaas maar al te familiair mee zijn geworden de laatste jaren – maar échte sneeuw. Je weet wel, van die heerlijke, grote wollige vlokken die eindeloos naar beneden vallen en een heerlijke witte deken over de wereld achter laten! I love it! Denk je dan eens in de teleurstellende winter tot nu toe met maar liefst één dag kleffe sneeuw. Hier bij ons dan, want ik zag foto’s op Facebook voorbij komen uit andere delen van het land (of de wereld) waar wél zo’n mooie witte deken lag. Jaloers!
Het is nu zo rond middernacht en ik sta op het punt de avond te beëindigen en mijn bed op te gaan zoeken. De rest van dit huishouden bevindt zich al lang in comateuse toestand dus het wordt tijd. Vlug scroll ik nog even door de nieuwsoverzichten van Twitter en Facebook, iets dat zo langzamerhand een ritueel geworden is voor het slapen gaan, en zie tot mijn ontzetting weer zo’n prachtig sneeuwplaatje voorbij komen. Ik baal! “Waarom nou niet hier?” Tot ik me realiseer dat degene die de foto gepost heeft hemelsbreed vijfhonderd meter vandaan woont! Whoaaattt??? Snel trek ik de gordijnen open en…. “Yes! Sneeuw! Grote wollige sneeuwvlokken die uit de lucht naar beneden dwarrelen en een prachtige witte deken achterlaten op ‘mijn’ straat! Ik ben zo blij als een kind! Oké, oké, ik geef toe dat het best triest is wanneer je via Facebook er achter moet komen dat het sneeuwt, maar gemakshalve vergeet ik dat maar even. Ik ben weg! Naar buiten om sneeuwengelen te maken, midden in de nacht of niet!