“Mijn moeder heeft al een man hoor!”

Regelmatig doe ik mijn boodschappen bij de Jumbo. Die op het Cambuurplein in Leeuwarden om precies te zijn. Niets bijzonders op zich natuurlijk, maar ik ben daar geen onbekend gezicht bedoel ik daarmee te zeggen. En daar, bij die Jumbo, op de vleesafdeling, werkt een hele vrolijke meneer die altijd graag een praatje met me maakt. Nee, er wordt niet geflirt (zo leuk is hij nou ook weer niet) en sjansen kun je het ook net niet noemen, maar de grapjes zijn wél tweeledig op te vatten. Gewoon een beetje slap ouwehoeren op volwassen niveau zeg maar. En dan hebben wel lol. ‘Grote mensen lol!’

Laatst had Noëlle een studiedag en wilde ze mee. We zijn nog maar net binnen of ik wordt gespot door de man van de Jumbo en hij haakt direct in met een dubbelzinnige opmerking. Wel een nette hoor, we binne natuurlijk gien aso’s nou? (Voor de niet Friese lezers, dat is Leeuwarders voor: “We zijn natuurlijk geen aso’s hè?)
Uiteraard heb ik een weerwoord, en hij weer een opmerking terug en zo gaat het over en weer. Onderwijl blijf ik mijn karretje voortduwen om er af en toe iets in te gooien dat op mijn boodschappenlijstje staat. Noëlle, eerst verbaasd, kijkt van hem, naar mij en dan weer terug naar hem zoals desgelijks de opmerkingen over en weer gaan. Vanwege haar lichte autisme begrijpt ze de humor niet, maar haar hooggevoeligheid maakt dat ze de sfeer wél haarfijn aanvoelt. Haar verbazing slaat daarom al vrij snel om in boosheid. Ze kijkt de man van de Jumbo grimmig aan en sist venijnig: “Mijn moeder heeft al een man hoor!”