Van je telefoon opduiken uit een Kroatisch meer tot de zijkant van je auto in de kreukels. 

Het jaar 2018. Het was het jaar waarin ‘onze stad’ Leeuwarden werd uitgeroepen tot Culturele Hoofdstad van Europa, waardoor het gehele jaar allerlei bijzondere (en soms ook minder bijzondere) evenementen werden georganiseerd. Met als hoogtepunt de legendarische voetstappen van de reuzen van Royal Luxe, wat nog lang in menig ‘Liwadder’ geheugen gegrift zal staan!Het was het jaar van Kjeld Nuis, die onder andere twee gouden medailles won op de olympische spelen te Pyeongchang en zichzelf inmiddels Sportman van het jaar mag noemen.

Het was helaas ook het jaar waarin de wereldberoemde Zweedse dj Avicii dood werd gevonden op de kamer waar hij op dat moment verbleef. De open brief die zijn familie daarna bekend maakte, impliceerde dat Avicii het tumultueuze leven waarin hij was beland niet langer aankon en zelf een einde aan zijn leven had gemaakt. Tim Bergling, zoals hij officieel heette, mocht maar 28 jaar worden.

Het was het jaar van de twaalf jonge voetballertjes en hun coach in Thailand, wiens uitstapje naar de grotten van Tham Luang hen bijna fataal werd. Door plotselinge hevige regenval kwamen ze bijna twee weken lang vast te zitten in het grottenstelsel. De situatie was behoorlijk penibel, omdat het waterpeil in de grot door aanhoudende regenval bleef stijgen. Gelukkig kunnen alle voetballertjes én hun coach het hele verhaal navertellen, dankzij heldhaftig optreden van een internationaal team reddingswerkers en de Thaise Navy Seals. Helaas kwam daarbij wel één van de reddingswerkers om het leven.

Het was het jaar van Max Verstappen die Nederland op de kaart zette bij de Formule1 door meerdere keren het podium te bereiken. Zo won hij de GP van Oostenrijk en Mexico, eindigde vier keer als tweede en kwam vijf keer als derde over de streep.

Het was het jaar van enorme hitte en droogte tijdens de langste hittegolf ooit gemeten in ons land. De gemiddelde temperatuur lag deze zomer rond de 30,5 graden Celsius, zo’n 6 graden boven normale gemiddelde. De heetste dag had een record temperatuur van maar liefst 39,6 graden!

Het was het jaar van de doorbraak in de zaak Nicky Verstappen waardoor de vermoedelijke dader Jos B. na twintig jaar eindelijk in de boeien kon worden geslagen.

En het was het jaar waarin de merknaam Stint voor altijd een zwart randje kreeg door het ongeluk in Oss, waarbij een elektrische bakfiets van dat merk in botsing kwam met een trein, vermoedelijk door het weigeren van de remmen. Vier van de vijf kinderen die in de bakfiets zaten, overleefden het verschrikkelijke ongeluk niet. De bestuurster en het vijfde kind werden zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht. Beiden zijn inmiddels buiten levensgevaar, maar oh wat hebben zij (vooral psychisch) nog een enorm traject te gaan. Eveneens gaan mijn gedachten uit naar de machinist, die deze donkere dag voor altijd met zich mee zal dragen…

Bovenstaande gebeurtenissen zijn slechts een greep uit de nieuwsberichten die mij in meer of mindere mate hebben bezig gehouden het afgelopen jaar. Maar niet alleen in de wereld, ook binnen ons eigen gezinnetje heeft het leven niet stil gestaan.

Zo was 2018 het jaar waarin mijn zus en ik de schrik van ons leven kregen toen bleek dat onze mama met spoed een hart operatie moest ondergaan wegens een falende hartklep. Het ene moment is er niets aan de hand, het volgende moment zit je noodgedwongen met zijn drieën om tafel om de financiën, inboedelverdeling en erfenis te bespreken. Gelukkig is de operatie goed gegaan en onze lieve mama en oma doet inmiddels weer op volle sterkte mee.

Het was het jaar waarin wij écht ‘afscheid’ namen van onze dochter Noëlle en daarvoor in de plaats onze zoon Nouri verwelkomden. Een heel proces voor ons gezin, wat zeker nog een staartje gaat krijgen, maar waar we uiteindelijk sterker en hechter uit gaan komen! 

Het was het jaar waarin ik eindelijk één van de wensen op mijn bucketlist kon afstrepen. Of eigenlijk twee: ik wilde onwijs graag naar Kroatië en dan vooral het Nationaal Park Plitvice bezoeken. Het werd een zeer gedenkwaardige vakantie, met als hoogtepunt de stunt tijdens het bezoek aan de Plitvice meren. (Verderop meer daarover.)

Pech jaar

Maar het was ook het jaar van de stomme pech!
Zo brak de reminrichting van onze auto af, wat een vermogen kostte om te laten maken.
Kregen we te maken met de financiële nasleep van het scooterongeval van Richard in 2017.
Had de buurvrouw haar auto vergeten op de handrem te zetten, zodat die vervolgens achteruit de oprit afrolde, regelrecht tegen ons Upje aan.
Viel mijn telefoon tijdens ons vakantie uitstapje in één van de Plitvice meren, die ik – in een ultieme poging om de inhoud te redden – in blinde paniek eigenhandig van vier meter diep opdook. Dit ondanks het uitdrukkelijke zwemverbod aldaar, waardoor ik zelf (ook dankzij mijn doorweekte outfit na de duik) de toeristische attractie werd. (Maar gelukkig hebben we de foto’s nog!)
Heb ik dit jaar vaker (stijf van de stress, huilend van pijn en stoned van pijnstillers) in de tandartsstoel gezeten dan de afgelopen tien jaar bij elkaar!
Besloot ik om het sporten eindelijk weer op te pakken, waarbij ik meteen bij de eerste bootcamp-les mijn enkelband scheurde en daar nu nog dagelijks de gevolgen van voel.
Kreeg ik – uiteraard nét die ene keer dat ik haast had en me een keertje niet aan de snelheid hield – een bekeuring waar je een midweek van op vakantie kan.
Begaf onze TV het. (Dat kon er nog wel bij.)
Reed een BMW de zijkant van onze Up aan flarden.
En last but not least: kregen we een mysterieuze ziekte in onze vijver die binnen drie weken alle twintig Koikarpers uitroeide. De Koikarpers waren een uit de hand gelopen hobby, die we door de jaren heen verzamelden. Er zaten kleinere exemplaren in de vijver, die nog jaren hadden om te groeien, maar we hadden er ook een paar reuzen tussen zitten van zestig centimeter of groter. De financiële waarde van de vissen komt wel over de drieduizend euro. Maar het is vooral de emotionele waarde waarmee we het moeilijk hebben. Al het bloed, zweet en tranen die de vijver kostte om te maken en draaiende te houden. Alle liefde waarmee wij (en wanneer we op vakantie waren onze buurtgenoten) de Koi’s verzorgden. Al het geduld dat nodig was om zelfs de schuwste vis zó tam te krijgen dat je hem met de hand kon voeren en uiteindelijk kon aaien. De trots van onze tuin ligt er nu pijnlijk verlaten bij en dat doet ons veel verdriet…

Nu ik al die pech momenten zo opsom, lijkt het alsof we enkel ellende hebben gehad het afgelopen jaar. En hoewel 2018 inderdaad wel een beetje een pechjaar was en ik vurig hoop dat 2019 ons iets beter gezind zal zijn, heb ik het afgelopen jaar zeker niet als negatief ervaren. We hebben ook enorm veel waardevolle momenten mogen meemaken als gezin. Momenten wellicht niet gedenkwaardig genoeg om het nieuws te halen, of dit jaaroverzicht, maar voor ons gezin meer dan kostbaar. Bovendien; zonder dalen zijn er ook geen pieken en dan wordt het leven wel heel monotoon. Een monotoon leven lijkt me zooooo verschrikkelijk saai! En saai? Dat is het bij ons gelukkig nooit!