Ineens zit ik rechtop in bed: fuck! Paaseieren vergeten te verstoppen!

Pasen. Was dat niet een kerkelijk feest? Obstinate trut die ik ben, heb ik dus geen flauw idee hoe het oorspronkelijke verhaal ook alweer ging en om eerlijk te zijn, vind ik dat ook helemaal niet interessant.  Wat ik wél leuk vind is de traditie. Oer Hollands paaseiren zoeken. Maar is het wel zo Hollands? Na even op Wikipedia gegoogled te hebben, blijkt het overgewaaid te zijn vanuit Duitsland, evenals de kerstboom. (En ik maar denken dat we die van Amerika afgekeken hadden.)
Hoe die geschiedenis allemaal ontstaan is, dat ga ik jullie besparen, maar ik vond het best geinig om me er even in te verdiepen. Een oer Hollandse traditie die dus eigenlijk helemaal niet Hollands is.

Echter maakt dat voor de kinderen niet uit. Groot of klein, mijn beide kids hebben toch een tikkeltje last van anticipatie spanningen. Nouri informeert voorzichtig of we wel iets doen met Pasen en Lynn vraagt zich af of de paashaas wel bestaat. Dit omdat een straatgenootje gister zei dat er geen paashaas is, maar dat je moeder de eieren gewoon verstopt.

Vergeten

Zaterdagavond is het wachten tot de kinderen eindelijk op bed liggen en dan kunnen de voorbereidingen beginnen. Niet te snel, want Lynn heeft er een handje van om weer beneden te komen in de hoop een glimp van de paashaas (of een stiekeme paasmoeder) op te vangen. Dus wachten we nog even. Manlief en ik genieten ondertussen heerlijk van deze vrije zaterdagavond. Een goeie actiefilm, een heerlijk koud biertje en lekkere hapjes. Beter wordt het niet. Daarna gaat ook bij mij het spreekwoordelijke licht uit. Ik heb de afgelopen dagen enorm veel gewerkt en naast dat mijn brein een beetje ‘fuzzy’ is, ben ik gewoon ontzettend moe. Mijn hoofd raakt ook maar amper het kussen en ik slaap al.

Dan zit ik ineens rechtop: fuck! Paaseieren vegeten! Dat is net zoiets als dat de kinderen hun schoen hebben gezet en jij vergeten bent er een kadootje in te doen!
Paniek! En daar ga ik; in mijn badjas op sloffen naar beneden. Uiteraard snurkt manlief gewoon door.

Ik ben dan ook zo heerlijk georganiseerd dat ik niets, maar dan ook totáál niets heb voorbereid. Even voor jullie beeldvorming: die kadootjes had ik al ruim een week in huis. Dus waarom ze dan nog doodleuk in de verpakking zaten? Waarom ik niet op een ander moment de tijd heb genomen om die briefjes te schrijven? (#raschaoot)

En zo vind ik mezelf midden in de nacht zittend aan de grote tafel om paasbriefjes te schrijven met instructies voor de kinderen. Het is niet mijn beste werk, maar uit ervaring weet ik inmiddels dat het niet om perfectie gaat, maar om de lol.
Daarna verstop ik de eieren in het pikke donker (want uiteraard ligt mijn phone en daarmee dus de zaklamp nog naast mijn bed) en eveneens maak ik een klein kadootje die ik voor de kinderen hun deur zet.
Toch is – ondanks het tijdstip – de voorpret groot. Wat zullen ze dit leuk vinden!

Paasmorgen

Lynn staat als eerste naast mijn bed: “Mam, kijk eens wat ik gekregen heb?” Haar stem slaat uit enthousiasme pardoes over. “Mama, mama, wat staat hier?” De woorden “Vrolijk Pasen” kan ze wel lezen, maar de instructies achterop niet helemaal. “Maak je broer maar wakker.” Mompel ik nog half slapend. “Mama’s ogen zijn nog niet wakker genoeg.” En vrolijk huppelt mijn kleine diva de kamer uit. “Oké mama!”
Ik kijk naar het klokje op mijn telefoon. Mijn ogen focussen nog niet zo goed, maar ik kan zien dat voorste getal een acht is, dus dat betekent een redelijk “Christelijk tijdstip” zoals ze dat zo mooi noemen. Nog geen vijf minuten later staan beide kinderen naast mijn bed. Lynn slingert het licht volop aan om te laten zien wat ze gekregen hebben. Oef, mijn arme ogen.”Mogen we nu gaan zoeken mama?” Vraagt Nouri.

Nou graag! Dan draai ik me nog even om. Wel met een big smile, want die klanken die vervolgens van beneden komen zijn goud waard. Het gegiechel om de gekke plekken die de paashaas bedacht heeft en de euforie wanneer er weer een ei gevonden is. Ik hou van die klanken. Ze doen me realiseren hoe rijk we eigenlijk zijn. Dat we elkaar hebben en vooral met onze gezondheid in tact. En dat is nu, anno 2020 #corona, toch wel vooraanstaand.

Fijne Pasen allemaal!