Categorie: Famme

Dodenherdenking

.Reading time 2 minutes.

Dodenherdenking. Een moeilijk concept om te bevatten voor een kleuter. Vooral als je net lekker buiten aan het spelen bent en je abrupt wordt onderbroken om naar binnen te moeten. Gevolg: een hilarische conversatie met een conclusie waar alleen de kleuter de logica van inziet.

Waarom moet ik naar binnen?
-Omdat het dodenherdenking is pop.
Weet niet wat dat is, dodadekking.
-Nee skat, dat klopt, dat is best ingewikkeld.
Maar waarom mag ik niet spelen?
-Omdat het dodenherdenking is, niemand speelt, iedereen is binnen.
Mag ik zien? (Kijkt uit het raam.) Maar waarom dan?

Lees Meer

Kleuters mogen weer kleuter zijn

.Reading time 10 minutes.

“Als je een vis beoordeelt op zijn vaardigheid om in bomen te klimmen, zal hij zichzelf zijn hele leven als een mislukkeling beschouwen.”

Albert Einstein

“Kleuters mogen weer kleuter zijn.” Zo luidt de titel van een bericht van de Algemene Onderwijsbond AOb. Op dit moment is het namelijk zo, dat een kind pas naar groep 3 mag als het zestien letters kent, van 0 naar 20 kan tellen en weer terug en een half uur stil aan een tafeltje kan zitten. Als het daar niet aan kan voldoen, moet het nog maar een jaartje kleuteren.

Lees Meer

Rust!

.Reading time 6 minutes.

Ben ik echt zo’n ontaarde moeder? Man, ik ben bijna extátisch wanneer ik eindelijk het rijk voor mij alleen heb!

Hier in het noorden is de vakantie voorbij. De kinderen zijn naar school en met mijn ogen dicht zit ik thuis op mijn favoriete plekje – in de hangstoel – te genieten van een kop koffie. De warmte van het ochtendzonnetje gloeit gemoedelijk op mijn gezicht en behalve de vogeltjes buiten hoor ik niets. Complete stilte. Er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht. Eindelijk geen geschreeuw, geruzie, gejengel, gejank, geen mama kijk, mama kom, mama help, mama Lynn steekt haar tong tegen me uit of mama Nouri plaagt mij! Ik kan ik genieten van de ochtend zonder de klanken van het eeuwige bekvechten om niets, werken aan mijn blog zonder tig keer van mijn scherm te moeten opkijken om een waarschuwing te brullen en weet je wat ik ook kan? Naar het toilet voor een ‘nummer twee’ zonder dat ik gestoord wordt! Zonder dat een kleuter de deur plotsklaps opentrekt: “Oh dáár ben je!” Of een puber die precies dán moet weten waar zijn voetbalschoenen liggen. Ook ben ik vandaag nog niet één keer gestruikeld over los slingerend speelgoed, liggen de kussens gewoon op de bank waar ze horen en wordt er niet gekibbeld over wiens beurt het was om de onze huisdieren van brokjes te voorzien. Nee, hier rust een serene rust en stilte! Halleluja!

Lees Meer

Kont aan m’n watte?

.Reading time 5 minutes.

Grote verbaasde ogen kijken me aan vanaf de bijrijdersstoel. “Wat de fak is nou weer een zelfstandig naamwoord?”

Gesprekjes in de auto met Nouri zijn altijd heel gezellig. Hij zit alsmaar vol vragen waardoor allerlei onderwerpen de revue passeren. Van: Waarom heet een achtbaan eigenlijk een “achtbaan” en geen “gaat-hard-baan?” Tot: “Waarom hebben wij geen indicatie hoeveel levens we nog hebben, zoals bij Super Mario?” Levensvragen dus.

Op dit moment hebben we een gesprek over het voortgezet onderwijs. Dat onderwerp komt niet uit de lucht vallen hoor, we zijn namelijk onderweg naar een open dag. Volgend schooljaar wil Nouri heel graag naar het VMBO, maar komende vanaf het speciaal onderwijs is het nog maar de vraag of dit haalbaar is en dat houdt dat de gemoederen van mijn puber (en mezelf) behoorlijk bezig. Hij vind het spannend, dat merk ik aan het feit dat hij steeds opnieuw over dit onderwerp begint.

Lees Meer

Januari = vakantie boeken

.Reading time 9 minutes.

Rust, ruimte en vooral: wifi en een zwembad!

Het is weer zover: ik moet (nou ja, mág) de vakantie gaan plannen voor komende zomer. Ik vind het ieder jaar best een uitdaging met ons beperkte budget. Nee, we zijn niet arm, maar we bulken ook niet in het (vakantie)geld. Er moet hier maandelijks wel degelijk gewikt en gewogen worden en niet doordachte uitgaven kunnen we ons simpelweg niet permitteren.
Maar wat boek je tegenwoordig voor maximaal €1500,- voor twee weken met een heel gezin? (Nee, niet all-in, puur de accommodatie.) Nou, da’s best nog een dingetje!

Lees Meer

Spreekbeurt

.Reading time 9 minutes.

“Als ik Nouri mag zijn, voel ik mij het gelukkigst.”

Er is een beetje rumoer in Nouri’s klas. Want hoe zit het nou eigenlijk? Ben je een jongen, een meisje, of allebei?

Toen Nouri ruim drie jaar geleden als Noëlle naar deze school kwam, werd hij (toen dus nog zij) geïntroduceerd als stoere meid, met jongensachtig uiterlijk en een grote interesse voor jongensdingen. Dat werd prima geaccepteerd door de groep. Daarna hebben vele fases de revue gepasseerd: de fase waarin hij liever een jongen was, de fase waarin hij twijfelde, de fase waarin hij zowaar weer op een meisje begon te lijken en uiteindelijk de fase waarin we nu zitten: honderd procent jongen. De opkomende puberhormonen blijken de doorslaggevende factor en inmiddels hebben wij in ons gezin Noëlle vaarwel gezegd en Nouri volledig verwelkomd.

Lees Meer

Voornemens

.Reading time 6 minutes.

“Volgens mij heb ik mijn buikspieren er tegelijk met mijn jongste telg uitgeperst!”

Nieuwjaarsvoornemens… Ik doe er niet aan. Ik vind het stom. Altijd al stom gevonden. Waarom wachten tot 1 januari om wat aan jezelf of aan je leven te doen? Veranderen kan je immers altijd! Toch?
Moet ik nodig zeggen! Ik, die al vanaf de geboorte van de jongste (inmiddels ruim vijf jaar geleden) mezelf voorneemt om de ruim twaalf kilo die ik in de zwangerschap was aangekomen, er weer af te krijgen. Wanneer in het voorjaar de lentekriebels weer opborrelen roep ik tegen mezelf: “Oké Daf, dít jaar gaan we weer strak in de bikini!” Proest! Strak? Ja, de bikini zit strak, maar daar houdt het wel op! Ik begin zo langzamerhand een beetje zo’n rollade effect te krijgen. Niet erg charmant vind ik zelf en heb daar best moeite mee soms.

Lees Meer

Foute kersttruiendag

.Reading time 6 minutes.

Nee hoor, ik probeer helemáál niet mijn schuldgevoel af te kopen, maar foute kersttruiendag heeft opeens wel iets, zo besluit ik.

Met z’n drieën zitten we in de auto: Nouri, Lynn en ik. We zijn onderweg naar de tandarts. Niet mijn meest favoriete plek om naar toe te rijden, maar ja, ik zal toch een goed voorbeeld moeten geven als ik wil dat mijn kinderen het later beter doen dan ik. Ik heb namelijk een behoorlijke tandartsfobie en het kost me altijd ontzettend veel moeite om dat niet door te laten schemeren naar mijn kinderen.
Toch ben ik vrolijk. Ik heb zin in vandaag! Als we straks bij de tandarts vandaan komen, gaan we met zijn drieën even lekker shoppen. Het feit dat onze tandarts gevestigd is in de binnenstad, is parkeer-technisch gezien niet altijd handig, maar wel een verdomd goed excuus om het tandartsleed te verzachten met een goede portie pity shopping.

Lees Meer

Gender stereotypering

.Reading time 8 minutes.

Ik ben gaan nadenken over hoe wij het leven van onze kinderen manipuleren.

Voor haar verjaardag kreeg onze jongste telg een groot politiebureau van Playmobile. En de politiehelikopter die daar perfect bij past. Sommige van onze gasten raakten daar een beetje van in de war. In plaats van de: “Oooh, wat moooiiii!” die we meestal wél horen wanneer een grote roze  pop onder het pakpapier vandaan komt, kreeg onze dochter nu een gelaten: “Oh, leuk hoor.” Waarna een gedempt gesis mijn kant op kwam: “Een politiebureau? Wilde ze dat?”

Lees Meer

Privacy

.Reading time 7 minutes.

Hoe film ik mijn gezin en wat we meemaken als ik alleen mezelf in beeld kan (en wil) brengen?

Gisteren schreef ik over het gebruik van social media en de privacy van mijn kinderen. Zoals ik in dat artikel al aankondigde sta ik voor een nieuw dilemma: voor een ander platform ben ik gevraagd om voor hun te gaan vloggen. Say what? Ja, vlóggen!

Lees Meer

Keuzes

.Reading time 9 minutes.

Is het verstandig om onze foto’s en verhalen massaal te delen?

Toen ik ruim twaalf jaar geleden begon met een website voor mijn nog ongeboren kind (dat was nog in de tijd van ‘inbellen’ en ADSL), was de wereld nog niet bezig met vraagstukken over online privacy. En ikzelf dus ook niet. Ik maakte gewoonweg een site voor mijn kleintje, leuk voor later, en verder dacht ik daar niet al te veel over na. Bovendien bekeken voornamelijk familie en vrienden de site en als er af en toe iemand van buitenaf kwam kijken, leek me die aandacht alleen maar leuk. Iedereen mocht zien hoe mooi mijn kindje was en getuige zijn van de leuke dingen die we allemaal zouden beleven. Dat onze belevenissen een emotionele rollercoaster werd omdat ons kleintje meteen na haar geboorte moest knokken voor haar leven, dat wist ik van te voren natuurlijk ook niet. Dat ik daardoor binnen een paar maanden de tachtigduizend ‘hits’ bereikte, had ik al helemáál niet gedacht! Maar zelfs met zoveel aandacht van buitenaf heb ik me nooit druk gemaakt over de privacy van mijn kind.

Lees Meer

Familie Kramp goes Plitvice

.Reading time 7 minutes.

Een milliseconde bungelde hij nog aan het stekkertje waarmee hij aan de stick verbonden was en toen viel hij niet op het houten paadje, nee, hij viel er nét naast. Plons, en weg was mijn phone!

Gister hebben we het Nationaal Park Plitvice te Kroatië bezocht. Wat. Een. Dag. En niet zozeer vanwege de spectaculair grote watervallen en adembenemende turquoise gekleurde meren. Nee, het was een dag die je alleen kunt beleven als je Daphne Kramp-Mulder heet.

Nationaal park Plitvice. Hij stond al lange tijd op mijn ‘bucket list”. Ik had me er dan ook een hele voorstelling van gemaakt. Adembenemende uitzichten, de prachtigste foto’s ter herinnering en ik hoopte op de perfecte familiefoto bij één of andere reusachtige waterval. Leuk als kerstkaart straks. Dankzij de selfie-stick die ik nog speciaal gekocht had in een van de souvenirwinkeltjes, ging dat zeker lukken! Hoe onnozel je gedachtegang soms is…

Lees Meer

Fobie

.Reading time 13 minutes.

In blinde paniek smeet ik mijn fiets aan de kant en trok alles uit wat ik aan mijn bovenlijf had

Ik heb een fobie. Een wespenfobie. De mensen die mij kennen, weten dat ik doorgaans een ontzettende dierenliefhebber ben. Zelfs spinnen en ander kriebelend, kruipend of vliegend gespuis probeer ik – ondanks dat ik er van griezel – altijd levend te vangen om ze buiten weer vrij te laten. Maar een wesp? Die gaat bij mij maar op één manier mijn huis uit: morsdood! Mijn fobie is zó erg, dat mijn strot al dichtknijpt bij het zien van foto’s op internet die ik aan het zoeken ben om bij deze blog te voegen. Een simpele, onschuldige vlieg die toevallig op mijn arm gaat zitten terwijl ik juist door de wespenfoto’s scroll, veroorzaakt een complete panic attack, waardoor ik hem in een super spastische karate-actie meteen de genadeklap geef. En daarmee mijn laptop (die op mijn schoot stond) bijna ook.

Lees Meer

Dat andere kind

.Reading time 15 minutes.

Iedere keer wanneer ze een middag gespeeld hebben, zet Lynn thuis een attitude op waar we dagen werk van hebben om die weer de kop in te drukken!

Als ouder vind je natuurlijk dat jouw kind perfect is. Of daar in ieder geval heel dichtbij komt. En tot aan dat ze een jaar of vier zijn, is dat ook zo. Zij zijn dan namelijk nog het product van jóuw opvoeding. Misschien met een vleugje van de oppas en/of opa en oma erbij, maar grotendeels van jou. Ze doen de dingen zoals jij het ze geleerd hebt, of naar het voorbeeld dat jij gegeven hebt.

Lees Meer

Momlife: Is vakantie met kinderen nog wel vakantie?

.Reading time 14 minutes.

Behalve dat ik me kapot schaamde op het strand vanwege mijn nieuwe lijf (lees: uitgerekt en vol striae), moest ik me eveneens conformeren aan mijn nieuwe rol als moeder, die dus blijkbaar ook op vakantie non-stop is.

Vakantie. Een welverdiende periode van rust en ontspanning. Toch? Zo was het in ieder geval wel vóórdat ik kinderen kreeg. Met het vliegtuig naar een heerlijk warm land waar je urenlang kan liggen chillen op een strandbedje met een koud biertje binnen handbereik. (Of wat je dan ook maar prefereert.) Dat je kunt zwemmen wanneer je daar zin in hebt, slaap inhalen op het strand en ‘s avonds soms een drankje teveel neemt, gewoon omdat dat kan. En vergeet de avontuurlijke uitstapjes niet: snorkelen, duiken, jetskiën, rondreis door het betreffende land of midden in de nacht op een quad of kameel door de woestijn om ergens middenin de Sahara de zon op te zien komen. Been there, done it all! Kortom, vakantie = de perfecte mix van zon, zee, strand, rust, avontuur en uitslapen! Man, wat verlang ik ernaar om zó onbezorgd op vakantie te kunnen! Want hoe anders is het nu?

Lees Meer

Mijn haar

.Reading time 12 minutes.

Dat mijn gevoel voor zelfvertrouwen en mijn vrouwelijkheid juist níet in mijn haar zat, daar kwam ik achter toen ik op een dag gewoon besloot het af te knippen.

Mijn haar. Het is nogal eens het onderwerp van gesprek geweest, vooral de laatste jaren. Mijn haar en ik hebben dan ook al een heel verleden samen. Van heftig getoupeerd of een stevig permanentje in de jaren tachtig, tot kort en jongensachtig ergens in de negentiger jaren. Van schouderlengte in de jaren daarna tot kort maar vrouwelijk zoals het nu is.

Laatst werd ik door iemand gevraagd: “Waarom heb jij eigenlijk kort haar?” Een tikkeltje verontwaardigd was ik daardoor, want het kwam een beetje over alsof er wel een steekje los moest zitten bij me. En ja: de vraag werd gesteld door een man. Dat laatste is relevant omdat de meeste mannen die ik ken per definitie van lang haar houden. Nee, dat is niet generaliseren, dat is mijn ervaring. Echter niet alleen mannen doen dat, maar de hele samenleving. Het is me namelijk opgevallen dat het idee dat vrouwen lang haar ‘horen’ te hebben, bijna net zo in ons ideaalbeeld is vergroeid, als het idee dat jongens van blauw houden en meisjes van roze. Om maar even een cliché te noemen.

Lees Meer

Wanneer je dochter liever een zoon wil zijn.

.Reading time 17 minutes.

Rouwen om een toekomst die nooit zal zijn, is dat raar?

Mijn dochter wil liever een jongen zijn. Genderdysforie noemen ze dat met een duur woord. Achteraf denk ik wel eens dat ik het eerder had kunnen weten: Noëlle was nog maar twee jaar toen ze al zei: “Ik ben een jommetje.” Wij hechtten toen geen waarde aan dergelijke uitspraken, ze was immers nog maar een peuter.

Lees Meer

Prank!

.Reading time 2 minutes.

“Hahaha, wat kijk je stom mam!”

Onze oudste heeft onlangs een nieuw fenomeen ontdekt via YouTube: pranken. Ken je dat? Het is een soort huis tuin en keuken versie van Bananasplit. Niet die je kan eten, maar die andere dus, met Ralph Inbar! (Of Frans Bouwer, maar net van welke generatie je bent.) Je vrienden (en leraren) pranken is helemaal hot bij Noëlle op school en dat moet uiteraard thuis worden doorgevoerd.

Lees Meer

Zindelijk

.Reading time 7 minutes.

Hoe onhandiger de situatie, hoe mooier het moment om naar de WC te moeten.

istock-474720126-375x2704057728043665584611.jpg

Zindelijk worden… Niet vanzelfsprekend en het levert soms de meest awkward momenten op! Natuurlijk gaat dat hier in dit gezin altijd in het kwadraat!  Lees Meer